De laatste tijd zijn er maar weinig musicals echt naar mijn smaak in de Nederlandse theaters te zien. Toen ik dus hoorde dat het M-Lab Rent op de planken wilde gaan zetten was ik gelijk nieuwsgierig. Deze toch wel musical klassieker te noemen, stond nog altijd hoog op mijn verlanglijst en hoewel ik meestal niet zo van de ‘alternatieve’ producties ben sprak dit concept mij wel aan. Voor degene die dit niet weten, M-Lab is een beetje het experimentele professionele theater van Amsterdam. Jaarlijks worden hier vele stukken opgevoerd, van de wat bekendere werken waar een aparte draai aan wordt gegeven tot nog nooit op het toneel verschenen projecten. De versie van Rent die hier werd verteld was dus ook niet zoals uit de oorspronkelijke Broadway productie, of film in 2005. Hij was iets veranderd, maar wel dicht bij het origineel gebleven.
Zondagmiddag was het dan eindelijk zover, aan het eind van de ochtend vertrokken we richting Amsterdam om de laatste matinee van deze 10 dagen durende ‘tournee’ te zien. De laatste keer dat we het M-Lab bezochten (voor Into The Woods) was deze nog gevestigd in een ander pand in Amsterdam, dus het was even zoeken naar de nieuwe locatie. Ruim op tijd kwamen we echter aan bij het pand mooi gelegen aan het Ij om onze eerste musical (en op dit moment ook enige geplande) van dit jaar te gaan bekijken.

Er waren niet veel zitplekken in de voorhal waardoor we tot we naar binnen konden moesten staan. Met mijn moeders hamstring en mijn rugklachten was dit niet bepaald prettig te noemen, dus gingen we aardig kreupel de zaal in. Ik was van tevoren al gewaarschuwd over de stoeltjes en hier was helaas niks over gelogen. Omdat mijn moeder nog moest terug rijden kreeg zij de stoel met bekleding en ging ik op een houten daarnaast zitten (deze stoelen stonden om en om). Nou dat heb ik geweten ook! Al tijdens de pauze kon ik nauwelijks meer lopen en hoewel we toen wel even wat hebben kunnen bijkomen op een bank in de voorhal, kon ik het laatste half uur van de voorstelling maar moeilijk stil blijven zitten. Gelukkig had ik maandag al een afspraak bij de massage staan vanwege mijn pijnklachten want zitten, liggen en/of staan ging maar moeilijk na de voorstelling.
Maar goed, genoeg over de zaal, het is immers de voorstelling waarom het draait! Rent is deels gebasseerd op de opera La Bohème en verteld het verhaal van een groep vrienden, gevestigd in een krakerspand in New York in de jaren 90. Aids/HIV speelt een groot deel in hun levens, en de onderlinge relaties en strubbelingen tussen de karakters vormen uiteindelijk het verhaal. Homoseksualiteit is ook een belangrijk onderdeel van dit stuk, en in deze versie van Rent speelde een deel van het verhaal zich ook in het heden af. Een groot deel van de cast bestond uit redelijk onbekende namen, die tot nu toe vooral in wat kleinere producties een rol hebben gehad. Het decor was erg minimalistisch, zoals meestal het geval is in M-Lab. Het publiek zat aan beide kanten van het podium, en in het midden werd het stuk opgevoerd. De 9 castleden speelden naast hun eigen rollen, ook nog verschillende kleine bijrollen en zelfs het publiek nam op een gegeven moment even kort deel aan het stuk.

De eerste akte duurde wat lang, eigenlijk iets te lang en opmerkingen dat het verhaal voor mensen die de musical nog niet zo goed kende wat moeilijk te begrijpen was bleken ook wel waarheid te zijn. Gelukkig had ik me net voldoende in het stuk verdiept van tevoren om alles goed te kunnen begrijpen, maar voor mijn moeder was dit helaas niet het geval. Voor haar was de voorstelling dus ook een grote teleurstelling, gewoon absoluut niet haar stijl en smaak waardoor zij er echt niet van heeft kunnen genieten. Ik deel deze mening gelukkig niet. Hoewel dit soort theater nog altijd niet mijn voorkeur heeft, en ik liever naar grote Stage Entertainment producties ga, vond ik Rent echt een goede musical. Oké het verhaal over de 'vermoorde' Chihuahua ging mij wat ver, als dierenliefhebber kon ik daar de humor echt niet van in zien. Maar het acteerwerk verder was super, de zang was geweldig en ondanks dat de humor niet helemaal mijn smaak was heb ik toch af en toe wel echt wat kunnen lachen. De verhaallijn verliep, mede door het minimalistische decor vermoed ik, af en toe wel wat vaag maar vond ik nu ook weer niet zeer storend gelukkig. Ruud van Overdijk had ik sinds zijn deelname aan Op zoek naar Zorro (en ons bezoek aan diens finale uitzending) niet meer live gezien dus het was leuk om hem weer eens op de planken te zien. Ook de rest van de cast deed het erg goed maar er zijn toch twee namen die ik in het bijzonder wil noemen. Mitch Wolterink die de rol van travestiet Angel vertolkte, en Li-Tong Hsu die Mimi speelden waren voor mij echt de sterren van de musical. Ik hoop nog veel van hen in de toekomst te zullen zien want zij hebben zich tijdens deze musical echt dubbel en dwars bewezen.
Dit soort producties zullen nooit mijn stijl worden vrees ik, en ook aan het niveau van de grotere producties zal het in mijn ogen nooit kunnen tippen… Maar ik ben zeker blij dat ik naar Rent ben wezen kijken, ik vond het absoluut een goede productie en kan me heel goed voorstellen dat het voor mensen die van dit genre houden helemaal een geweldige show was om te zien! Ik vond het een erg bijzondere ervaring, een aparte vorm van theater en alleen dit al was leuk om eens mee te maken. Maar ik ben na het zien van dit stuk ook zeker nog iets meer Rent fan geworden, en ben dan ook van plan binnenkort eens de film te gaan kijken om te zien hoe het verhaal daar in verteld wordt. Al met al was het voor mij dus wel een geslaagd begin van de voorjaarsvakantie, ook al deelden mijn moeder en ik uiteindelijk niet dezelfde mening over deze voorstelling.

Zie hierboven de cast van Rent tijdens de perspresentatie van dit stuk eerder dit jaar voor een kleine impressie van de voorstelling